Bir garip hüzün çöker
insana
El ayak çekilince
Tek başına kalırsın
dünyada
Etraf sessizleşince
İnan bu ev alışamadı
Hiç bir zaman sensizliğe
Şimdi sensizlik oturuyor
Kalkıp gittiğin yerde
Yalnızlığa elbet alışır
bedenim
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim
Çok zor gelse bile yaşar
öğrenirim
Sensizlik benim canımı
acıtan
Bir derin korku düşer
ruhuma
Duvarlar seslenince
Karanlık oyun oynar aklıma
Gölgeler dans edince
İnan bana alışamadım
Hiç bir zaman sensizliğe
Şimdi sensizlik dolaşıyor
Çıkıp gittiğin bu evde
Yalnızlığa elbet alışır
bedenim
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirim
Çok zor gelse bile yaşar
öğrenirim
Sensizlik benim canımı
acıtan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder