Candan Erçetin - Şehir

Bu şehir insana tuzak kuruyor

Bu şehir insanı uzak kılıyor

Bu şehir insanı hayli yoruyor

Bu şehir insanı hep kandırıyor (x2)

Senin için yazılmış her şiir

Bu bedenin olsa keşke

Bak bir ömrü vereceğim işte bu şehir benim

Bir demir atmış ki gönlüm

Yosun tutmuş limanda kalmış toprağında servetim var

Anılarım çocukluğum ve geleceğim

Bağlamış elimi kolumu ne kadar uzağa gitsem de kopamadım

Ne kadar yakınsam ona Ben o kadar uzağım

Ondan her taraf tuzak her bir yer yalan

Tutulmamış ki hiç bir söz hep yalan dolan var

Bu şehir insana tuzak kuruyor

Bu şehir insanı uzak kılıyor

Bu şehir insanı hayli yoruyor

Bu şehir insanı hep kandırıyor(x2)

Gel bu şehrin havası böyle kalsın

Aynalar yalancıdır

Bu şehrin dört bir yanında ayna var

Alımlıdır kandırır ki anlamazsın

Verilen sözler unutulur

Belki yarına umut olur

Fakat bu şehir unutturur

Bazen hatırlatır ve ağlatır güldürür

Birgün yaşarken birgün öldürür

Bir türküdür bu duyduğun senin için

Dikenli gül ve yaşanacak bir gündün

Bu şehirde doğdum bu şehirde söndüm

Gel biz şehrin havasına hiç uymayalım

Birbirimize verdiğimiz sözlerin hepsini tutalım

Birde şehirli türkü tutturup karşılıklı seninle

Şehre inat dert üstüne dert koymayalım, ayrılmayalım

Gönül bir bağlanmış ki sorma

Her güneşli gün ve her yıldızlı geceyi özler o da bizim gibi

Kardeşiz biz sanki yağmuruyla ıslanan

Ağaç gibi kökünden bağlı kopmaz özümdür o bilinmez

Sözüm var and içilmiş bir günde dört mevsimmiş

Bu şehir benim mi bu şehir bizimmiş anla

Pes etmedik umutla yürüdük işte hergün aynı yolda

Bırakmam, terk etmem, ben gitmem bu şehirden

Bu şehir insana tuzak kuruyor

Bu şehir insanı uzak kılıyor

Bu şehir insanı hayli yoruyor

Bu şehir insanı hep kandırıyor

Bu şehir insana tuzak kuruyor

Gel bu şehrin havası böyle kalsın

Tuzakla dolmuş her yer, yorulmuş tüm bedenler acep neden?

Bu şehir insanı hayli yoruyor

Bırakmam terk etmem ben gitmem bu şehirden!