Rafet El Roman - Tükendiğince

İçimde zehir, zıkkım bir keder var
Hiç bilmediğim, farklı duygular
Dünya yıkılmış
Altındayım sanki
Sevdik, unuttuk
Sevinçten eser yok.

Ağırıma gitti, çekip gidişi
Çöktü içime, ayrılık taş gibi
Bir anda bitti
Düşler, yeminler
Yalan mıydı ah, sözler, öpüşler?

Takside gidiyorum, argın ve yorgun
Sindi her köşeme, yalnızlık, yokluğun
Radyoda arabesk bir şarkı çalıyor
Seni, beni, aşkı
Sanki anlatıyor
Bir rüzgar esiyor,
Yüzümden kalbime
Ben neredeyim ah, sen nerelerde
Boşluktayım; her şey tükendiğince
Kalmadı inancım
İnsana, sevgiye.


Söz: Rafet El Roman
Beste: Rafet El Roman-Can Sanıbelli