Sagopa Kajmer - Kör Savaşçı

Verse 1

Ben uyku dolu bu gözlerimle baktım ahalime
Ve kelime topladım çuvalla bendime, sınırda çattım halime,
Savaştım kör savaşçı arenasında kendime sataştı sözlerim aleyhime,
Hep arbede, solar bu güller, anısı geride tek dikenle anılır,
Rehine tebessüm eden azaplar oldu, kezzap içti intihar çocuklarım,
Zamanda yorulan elvedalarım pes etti, öldürüldü tüm devalarım,
Ey rapinin oğlu !
Gözlerinde yaş düellosu ve kötürüm oldu ince ruhlar ordusu,
Son arzusunda anlaşıldı ölümün korkusu, tuhaf kokusu sardı,
Bedenim cellat yolcusu yok olgusu, sükut lütfü dileyen ellerim,
Telaşla açılıverdi göklere,
Panik içinde koşar adımla kaçışıyordu tüm dualarım derinlere,
Bense dipte boğuluyordum, tek savaşıyordum en derinde,

Nakarat:
Arenasında kör savaşçı ellerinde yok silah,

Siyah karanlık ortasında savaşıyor, zor !

Verse 2

Kurudu toprağım, yok hayratım ve beddularımla reddi bastım ah çekip sel oldum kükredim ve hükmü boşadı mahkemem mühürle aldatıldı celsem, sicili karaya vurdu onurumun asık yüzünde saklı gizli masken bu mesken rapim her satırda günümü döktüm tıpkı gözyaşım gibiydi gerçeğimdi ömrüm, sömürdü sömürü zor yaşattık ömrü kim ceker bu zulmü, zülüf döküldü rapcesene kelepçesinde ellerim gömüldü sayfalarımın varyeteden uzak satırlarımı trajik öyküleri çok çocuklar ağlattı, gözlerinde güneşi battı kör karanlık ortasında çömelir oldu, çelimsiz korkuluklar da korktular kendilerine yan gözle baktılar, köpekler havladı, yalan silahtı gerçeklerimi gafil avladı, savasçı savaşa havul attı, siz kazandınız, bağışlayın pes ettim!