Sagopa Kajmer - Ekinoks

Baharı tadamayan çiçek, kişi göremeyen kurt olmaz,

Solmaz zannettiğin yeşil, sarıya dönüşür sana yar olmaz,

Birisi aklını çeler, şeytan kaçırır gönlünü uzaklara,

Yormaz düşünmek basma kalıp,

Hüsranlarını, ilelebette düşünsen bulamazsın çıkarını, suratına,

Giydiğin beş parmak haritasının sebebidir hatalarının, varışın,

Doğruya başlangıcıdır, sirt çevirdiğin riyakarligin, bilmek,

Er terinin helalini, zora sokmaz güvenini dağlar sana yoldur o zaman,

Uçurum fos olur, içindeki bilincin sebebinden, bağrına bastığın her taş.

Bir gün kum olacak varacak ebediyete intikal eden geçmiş zaman rivayeti,

Terkedecek illerini, güvenini bağladığın dostunda daldan dala konabilir,

Kemirir elbet, niyetini iyiliğe bağladığın ipi koparır,

Yakalar hüznü, kendine alır, varır nihayetteki hüsranlarına

Belki de bilemezsin kim sana dost kim sana düşman,

Bocalarsın yalpalarsın,varsın!...

Koca dünya sana bana,

Yuva olmuş açan güller solmuş, birde bakmışsın güneş donmuş...

Durum vahim ötesinde, beklenen nöbetlerde,

Hasta yatağında can çekiştiğinde sen hisset şiddeti acıyı,

Beyin hücrelerinde çektiğin sanciyi, mevsimlerdir yedi olan,

Sahte umut filizlerini toprakta yaşatan, düşüncelerini kısıtlayan,

Dumanın sahibi yeşil gibi görünüşte evcil, bencil olma,

Evcil yaşama vahşi kalan kedinin nankörlüğü kilitledi,
Vicdan mahkemeni, mekan burası

Hiphop mekan burası, çöktüğün cenneti.

Belki de bilemezsin kim sana dost kim sana düşman,

Bocalarsin yalpalarsın,varsın!...

Koca dünya sana bana,

Yuva olmuş açan güller solmuş, birde bakmışsın güneş donmuş.