Ocak 05, 2013

Emre Aydın - Kağıt Evler



Kağıt evler içinde,
Ateş yakmak gibi ısınmak için.
Sana gelmek böyle işte,
Parçalanmak milyon kere.

O iğne sessizliği,
Bir terzi ağzındaki.
Sensiz olmak böyle işte,
Niye böyle, niye?

Ah olmuyor,
Ne yapsam olamıyor,
HEp buzlu yolların,
Yürünmüyor, yürünmüyor.

Ve sen en yanlış kadın,
Sende kalmak bile bile,
Yüzünü çizmek gibi su üstüne,
Adını anmak gizlice.

Kağıt evler içinde,
Yanmış her şey düşler bile.
Peki sen en yanlış kadın,
Nasıl en çok sen acıttın?
Ah olmuyor,
Ne yapsam olamıyor,
Hep buzlu yolların,
Dönülmüyor, dönülmüyor.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder