Daha
gerçek yalanlarım doğrularından.
O yüzden
boğuluyoruz bir bardak suda fırtınadan.
Zaman
beni, ben zamanı öldürüyorken
Tuttum
nefesimi atmaya seni beynimden.
Ama o
zaman da kalbim boşa dönüyor.
Hep sana
atan bir yürek, nasıl inansın bunca
Tesadüfler,
nasıl açıklansın?
Bana
bunca zaman sonra bunu hissettiren,
Öylesine
bir rüzgar olamaz kalbime esen.
Dünle
bugün arası sanki daha uzun hayatımdan.
Hiç
kimseye mektup yok, ölmüş insanlar insansızlıktan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder